مـشـخـصـات فـایـل

مـوضـوع تـحـقـیـق : توبه و تاثير آن بر حدود از ديدگاه فقه
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 24
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

انابه يا بازگشت از گناه
قاعده آن است كه بشر مطابق قانون فطرت و مقتضاي عقل پيوسته در راستاي بندگي خداي بزرگ و مهربان گام بردارد و مطيع باشد اما علي رغم آن وظيفه به خطا مي رود و گناه و معصيت مي كند .
اينك خلق حسن و خصلت نيكوئي انساني مي طلبد كه در گناه و انحراف اصرار نورزد و در هر موقعيتي كه هست انحراف و گناه را متوقف كند و برگردد كه در علم اخلاق اين توقف و بازگشت به اصل عبوديت را توبه مي نامند .
توبه از خصلتهاي بسيار پسنديده و مطلوب است و حاكي از سلامت نسبي روح تائب مي باشد يعني نشان مي دهد كه فرد گناهكار هر چند معصيت كرده و از راه مستقيم منحرف شده اما وجدان فطري او منتفي نشده است و سر انجام به زشتي اعمال خود توجه نموده و از ادامه گناه منصرف شده .
معاويه بن وهب قال سمعت ابا عبدالله يقول : اذا تاب العبد توبه نصوحاً احبّه الله فستر عليه في الدنيا و الاخره
فقلت : و كيف يستر عليه ؟
قال : ينسي مليكيه ماكتبا عليه من الذنوب و يوحي الي جوارحه اكتمي عليه ذنوبه و يوحي الي بقاع الارض اكتمي ما كان يعمل عليك من الذنوب فيلقي الله حين يلقاه و ليس شيء يشهد عليه بشيء من الذنوب
معاويه پسر وهب مي گويد : از امام صادق (ع) شنيدم كه مي گفت : هنگامي كه بنده توبه نصوح يعني بازگشت حقيقي كرد خداوند او را دوست مي دارد و در دنيا و آخرت وي را مستور و پوشيده مي دارد گفتم چگونه او را مي پوشاند فرمود : دو فرشته او آنچه از گناه بر او نوشته اند آنرا فراموش مي كنند و به اعضاء و جوارح او امر مي شود كه گناهان او را كتمان كنند و به قسمتهايي از زمين دستور داده مي شود كه آنچه از گناه روي تو انجام شده است آنرا پنهان كن آنگاه گاهي كه خدا را ملاقات مي كند چيزي نيست كه عليه او شهادت دهد ...