MRI  روشى است كه با استفاده از ميزان آب معدنى متصل به مولكول ها، تصويرى از داخل بدن ايجاد مى كند. اين روش معمولاً براى تشخيص هرگونه بيمارى يا اختلال در عملكرد ارگان ها مورد استفاده قرار مى گيرد.اسم اصلى اين روش unclean MRI است كه كلمه هسته اى به علت بار منفى كه روى بيمار ايجاد مى كند، به طور كلى حذف شده است. در علوم ديگر واژه NMR كه استفاده از همين دستگاه در علوم غيرپزشكى است، هنوز استفاده مى شود. اساس كار MRI معمولاً براساس خصوصيات آزاد شدن اتم برانگيخته هيدروژن در مولكول آب است. وقتى جسم مورد نظر در يك ميدان خاص و پرقدرت مغناطيسى قرار مى گيرد، تمام اسپين هاى اتمى هسته هاى بدون اسپين صفر در دو حالت مخالف يكديگر قرار مى گيرند يا به صورت موازى با ميدان مغناطيسى يا غيرموازى. اختلاف ميان اتم هاى موازى و غيرموازى يك در ميليون است، در هر صورت اين اختلاف باعث تغييرى در ميدان مى شود. به هر حال هسته ها در حالتى زاويه دار با ميدان الكترومغناطيسى قرار مى گيرند.

در سوم جولاي سال 1977 حادثه اي روي داد که به طور کل دنياي پزشکي نوين را دگرگون ساخت و در خارج دنياي پزشکي نيز عکس العمل هايي را به دنبال داشت .اين آزمايش بزرگ اولين آزمايش MRI )ام.ار.آی.‏) بود که بر روي انسان انجام مي شد و بيش از 5 ساعت به طول انجاميد تا يک تصوير از بافت فرد مورد آزمايش ايجاد کند، تصويري که با تصاوير‏ ام.ار.آی.‏ امروزي اصلا قابل مقايسه نبود! دکتر ريموند دماديان پزشک و محقق به همراه همکارانش دکتر لری مينکف و دکتر مايکل گلداسميت هفت سال بي وقفه براي رسيدن به اين هدف تلاش کردند. آنها اين دستگاه جديد را تسخيرناپذير ناميدند. اين دستگاه در حال حاضر در انستيتو اسميتسونين نگهداري مي شود .تا سال 1982 تعداد دستگاه هاي ‏ ام.ار.آی.‏ در آمريکا انگشت شمار بود اما امروزه بعد از گذشت تقريبا 25 سال هزاران دستگاه ‏ ام.ار.آی.‏ با توانايي خارق العاده گرفتن تصاوير با وضوح بي نظير به صورت دو بعدي و سه بعدي در اکثر بيمارستان هاي جهان پراکنده شده است