مقدمه

در انجام هر کاری و تحقق بخشیدن به اهداف کم و بیش مشکلاتی پیش روی مجریان امر خواهد بود. مسلماً گستردگی کار موجب افزوده شدن بر میزان مسائل و متعاقباٌ حجم مشکلات خواهد شد. آن چه که باید بیشتر به آن توجه نمود این است که در انجام کارهای بزرگ و خطیر، علی‌رغم اینکه وجود مشکلات اجتناب‌ناپذیر می نماید، کوچک ترین مشکلات پیامدهایی را خواهند داشت که چون نوع کار ارزش بالایی دارد، این پیامدها نیز چشمگیرتر جلوه می نمایند. در واقع می توان گفت که اگر به ارزش کار توجه شود، مشکلات بزرگ در کارهای کوچک شاید قابل چشم پوشی باشند، اما مشکلات کوچک در کارهای بزرگ و شایسته نباید نادیده گرفته شوند و با دیده غفلت از آنها گذشت. درک گذشته بشری به ما نشان می دهد که پیشبرد کارها و تحقق اهداف همواره مستلزم سازماندهی امور می باشد. بر این اساس سازمان های مختلف جهت تحقق اهداف مختلف به منصه ظهور می رسند. هدف توسعه و پیشرفت در هر جامعه مسلماٌ با ارزش ترین هدف هر جامعه به حساب می آید و تحقق این هدف را باید سازمان هایی بر عهده گیرند. شاید بتوان گفت که مراکز علمی و پژوهشی و به خصوص دانشگاه ها مهم ترین مؤسساتی می باشند که می توانند بیشترین کمک را جهت محقق ساختن این هدف داشته باشند. اینکه جامعه تا چه اندازه و در کدام زمینه ها بتواند پیشرفت و توسعه یابد، در درجه اول به عملکرد همین مؤسسات وابسته باز می گردد. به عبارتی می توان گفت هر اندازه زمینه لازم برای فعالیت مؤسسات علمی و پژوهشی بیشتر فراهم گردد، می توان عملکرد بهتری را از آنها انتظار داشت.

همان طور که اشاره شد هر اندازه نوع کار خطیر و با ارزش تر باشد وجود مشکلات حتی در سطح پایین، لطمات بیشتری خواهد داشت. حال با توجه به رسالت عظیم دانشگاه ها باید دید که چه مشکلاتی پیش روی این مراکز وجود دارد.